Naranasan niyo bang magka-crush, niligawan o nanligaw noong high school? Siguro naman oo ang sagot niyo, ano? Anong style ng panliligaw? Paano pag torpe si guy? Paano pag pakipot o suplada si girl?
Ako, hindi masyado. Suplada kasi ako noon eh at saka takot ako sa mga magulang ko. Kahit na kakaunti lang ang maibabahagi ko sa inyo, hayaan niyo pa rin akong magkwento. Second year ako noong unang akong nakatanggap ng sulat mula sa isang kaklase. Hiniram niya ang notebook ko tapos pagbalik nya, may maikling loveletter sa likod. Aba, nagtipid pa sa papel, sa notebook ko pa mismo nagsulat! At dahil suplada nga ako, hindi ko naman yun pinansin. Kahit siya nga rin mismo eh, di rin tuwirang masabi na gusto niya ako, pinapasabi lang sa mga kaklase ko. Mas malimit na nauuwi na lang sa asaran. Minsan, nagbigay rin siya ng isang balot ng tootsie roll chocolates, old school di ba? pero sa takot ko na iuwi ang isang balot ng chocolate na iyon, baka tanungin ako ng magulang ko kung kanino galing o kaya asarin ako ng mga kuya ko, pinamigay ko na lang sa mga kaklase ko. Natapos ang school year, hindi nagtagumpay ang panliligaw niya. Batang-isip pa siguro ako noong mga panahon iyon.
Third year high school, practice ng JS Prom sa Irosin Public Auditorium. Lumapit yung kapatid ng asawa ng ate ko, gusto daw magpakilala sa akin ng kaklase niya. Siguro yun lang naman ang tanging paraan para magpaalam siya na maging prom date niya ako. Wala pa namang celphone noon, mas lalong wala pang Facebook at Twitter di ba? Samantalang ngayon, uso na ang panliligaw gamit ang makabagong teknolohiya. Hindi nga ba't sa Twitter nag-umpisa ang pag-iibigan noon nina Angel Locsin at Phil Younghusband? hahaha showbiz!
Taga-ibang section 'yung lalakeng nakilala ko sa prom at nagpatuloy na nanligaw hanggang 4th year. Hindi rin nagtagumpay hanggang sa umalis na ako sa amin para magpatuloy ng kolehiyo dito sa Maynila.
Ako, hindi masyado. Suplada kasi ako noon eh at saka takot ako sa mga magulang ko. Kahit na kakaunti lang ang maibabahagi ko sa inyo, hayaan niyo pa rin akong magkwento. Second year ako noong unang akong nakatanggap ng sulat mula sa isang kaklase. Hiniram niya ang notebook ko tapos pagbalik nya, may maikling loveletter sa likod. Aba, nagtipid pa sa papel, sa notebook ko pa mismo nagsulat! At dahil suplada nga ako, hindi ko naman yun pinansin. Kahit siya nga rin mismo eh, di rin tuwirang masabi na gusto niya ako, pinapasabi lang sa mga kaklase ko. Mas malimit na nauuwi na lang sa asaran. Minsan, nagbigay rin siya ng isang balot ng tootsie roll chocolates, old school di ba? pero sa takot ko na iuwi ang isang balot ng chocolate na iyon, baka tanungin ako ng magulang ko kung kanino galing o kaya asarin ako ng mga kuya ko, pinamigay ko na lang sa mga kaklase ko. Natapos ang school year, hindi nagtagumpay ang panliligaw niya. Batang-isip pa siguro ako noong mga panahon iyon.
Third year high school, practice ng JS Prom sa Irosin Public Auditorium. Lumapit yung kapatid ng asawa ng ate ko, gusto daw magpakilala sa akin ng kaklase niya. Siguro yun lang naman ang tanging paraan para magpaalam siya na maging prom date niya ako. Wala pa namang celphone noon, mas lalong wala pang Facebook at Twitter di ba? Samantalang ngayon, uso na ang panliligaw gamit ang makabagong teknolohiya. Hindi nga ba't sa Twitter nag-umpisa ang pag-iibigan noon nina Angel Locsin at Phil Younghusband? hahaha showbiz!
Taga-ibang section 'yung lalakeng nakilala ko sa prom at nagpatuloy na nanligaw hanggang 4th year. Hindi rin nagtagumpay hanggang sa umalis na ako sa amin para magpatuloy ng kolehiyo dito sa Maynila.
tootsie roll it is :)
ReplyDelete