Pages - Menu

Friday, October 24, 2014

Kaisa-isang Larawan

Hindi ba't naikuwento ko na madalas kaming bisitahin ng bagyo? Madalas rin masira ang bahay namin at kasamang nasisira ang mga larawang nakalagay sa old school na baul namin noon. Kasama roon ang mga larawan ko noong bata pa ako. 

Dalawa na lang ang natitira - yung naitabi ng Ate Neneng ko taga-Novaliches na ngayon. Ibinigay nya sa 'kin ang isa, tapos naiwan sa kanya yung isa. 

Eto yung kaisa-isang litrato ko:


Ang cute ko, di ba? ha ha, 3 years old yata ako dyan, o mga 5 na? Di ko masyado matandaan. Hayaan nyo't itatanong ko kay mader dear pag nagkausap kami. 

Siyanga pala, may kwento ang picture na 'yan.  Merong isang matandang lalake na madalas tumambay sa bahay namin. Siya si Tiyo Piden, ang dakilang alalay ng isang mayaman na may-ari ng mga lupain dun sa lugar namin. Doon sya sa 'min nagpapalipas ng oras habang hinihintay ang amo nya. Ganito ang madalas naming kwentuhan-kulitan:

Tiyo Piden (TP): 'Ne, haen na an ritrato mo na pangit? (Ne, nasan na yung pangit mong litrato?)
Ako (A): Yadi tabi....Dire man yadto pangit. Magayon ngani. (Nandito po. Hindi naman yun pangit, di ba? Maganda nga po eh)
TP: Dire, panget ka baga didto, pero daanis an posing mo. (Panget yun, pero maganda ang pose mo)

Repeat 10,000 times... Tapos, iiyak na ako at magpapadyak papunta sa Mama ko. hahaha. Madalas nyang hanapin ang picture na yan, at gustong-gusto nya na napipikon ako pag sinabi nyang panget. 

No comments:

Post a Comment